1981-02 – Personeelskrant Dennenoord – 9e Jrg. No. Februari

FEESTAVOND

Kort verslag van de tweede feestavond van 23 januari.
Om ongeveer 20.00 uur werd iedereen verwelkomd door de heer Zonneveld, nadat we al gelegenheid hadden gehad vooraf een kopje koffie te drinken, en daarbij aansluiting te zoeken met diegene waarvan je verwachtte, de avond in feeststemming door te brengen. Het gezelschap dat zich tooide met de naam ‘Gein-express’ heeft geprobeerd daar op in te haken, wat hen in veel gevallen is gelukt. Hoogtepunten uit hun repertoire waren toch wel: ‘de muzikale clown’, het trompetduo, de goochelaar en de scène met de nieuwe huisarts. Het programma scheen iets ingekort te zijn, in vergelijking met de eerste keer. Dat was trouwens niet aan het geheel te merken. Om ongeveer 23.00 uur was de zaal zover voorbewerkt dat de sfeer (zoals die tot in de kleine uurtjes duurde) goed te noemen was. Traditiegetrouw was de verzorging van de inwendige mens weer in deskundige handen. Kortom: een zeer geslaagde avond.
Misschien een suggestie voor de volgende keer: Zou het mogelijk zijn (zonder aan ‘Gein-express te kort te doen) de volgende keer een goed toneelgezelschap te laten komen?

Een ‘niet-werkneemster’ van Dennenoord

A. MIEDEMA NEEMT AFSCHEID VAN DENNENOORD

Het zou geen verbazing behoeven te wekken als na het lezen van deze woorden op meerdere plaatsen binnen Dennenoord even een stilte viel, en men elkaar met een ongelovige blik in de ogen ging aankijken. Miedema afscheid nemen van Dennenoord? Kom nou, dat kan toch niet! Miedema en Dennenoord vormen immers meer dan 40 lange jaren een soort twee-eenheid. Het is bijna ongehoord zich iets anders voor te stellen. In het beleven van velen kan het niet anders zijn, dan dat Miedema zo met Dennenoord vergroeid is geraakt, dat ze er beiden onuitwisbare sporen aan hebben overgehouden.
Nu zal de heer Miedema zelf de laatste zijn, zulk een beeld te willen oproepen. Hij houdt niet van loos gepraat en dwaas gedoe, maar roept liever op tot een bevrijde nuchterheid. Deze bevrijdende nuchterheid is dan echter wel iets anders dan een gevoelsarm pragmatisme.
Wie het genoegen heeft mogen smaken met hem samen te werken, weet er van te getuigen dat er altijd een zekere gedrevenheid bij hem waarneembaar was. Persoonlijk heb ik wel eens gedacht met een geroepene van doen te hebben, zij het dan niet uit UR der Chaldeeën, maar uit het heitelân der Friezen. Steeds heeft hij iemand willen zijn, die iets heeft uit te dragen, niet als een moralist, maar vanuit een gevoel van werkelijke betrokkenheid bij de gebeurtenissen en met de mensen om hem heen.
Ik kan mij niet herinneren of hij het ooit met zoveel woorden heeft gezegd, maar ongetwijfeld heeft hij in deze opstelling iets willen neerleggen van een oprecht pogen de christelijke verzorging van geestes- en zenuwzieken gestalte en inhoud te geven. Hij heeft dit op eigen wijze gedaan, naar eigen stijl en karakter.
Opgemerkt mag worden, dat ze beiden als kenmerkend voor zijn persoon nadrukkelijk aanwezig waren, zowel stijl als karakter.
Alle gebeurtenissen in het leven zullen moeten worden gezien in het licht van de tijd waarin ze hebben plaatsgevonden. Als wij zo terugblikken, dan is er veel in het werkzame leven van collega Miedema geweest, dat de toets der kritiek dubbel en dwars kan doorstaan.
Velen die hem als hulpverlener of als leidinggevende hebben ontmoet, zullen hem dankbaar zijn, voor hetgeen hij op zijn eigen wijze aan hulp en steun heeft kunnen en willen bieden. Het zou te ver voeren, dit breeduit te verwoorden en Miedema zou dit zelf mogelijk ook liever niet willen.
Wat wij wel kunnen doen is hem onze welgemeende en goede wensen meegeven, hetgeen wij dan ook beslist niet willen nalaten.
Ongetwijfeld zal dit ook gebeuren op de afscheidsreceptie die zal worden gehouden. Zijn gevoelens voor recepties kennende, denk ik dat hij hiertegen traditiegetrouw erg zal opzien. Daarom zijn wij de heer Miedema ervoor erkentelijk, dat hij er niet van heeft afgezien, al zal hij er wellicht schertsend over hebben gerept. Broeder MIedema, want met deze aanduiding kennen wij u het allerbeste, wij wensen u van harte nog een lange en gezegende tijd toe, te midden van de u zo boeiende en steeds groeiende familiekring. Dat het u vanuit een toenemende innerlijke rust gegeven mag zijn te kunnen zeggen: ‘Het was goed en zo is het goed’.

K. van der Meer

DAMESVOETBAL

Zo gauw de weergesteldheid het toelaat, willen we weer gaan starten met het dames-voetbalteam.
Alle dames die er iets voor voelen om te gaan voetballen, kunnen zich aanmelden bij de volgende personen:

• Marchien Boelens, toestel 329
• Anja Maris, toestel 451 (bij voorkeur tussen 12.00 en 13.00 bellen)
• De heer De Vries, intern transport

Net al vorig jaar, trainen we weer op de donderdagavond op het voetbalveld van Dennenoord.
We kunnen alleen starten bij voldoende deelname.
Bij deze wensen wij iedereen nog een gezond en vooral sportief 1981 toe.
Tot ziens op het voetbalveld.

Damesvoetbal Dennenoord
Marchien Boelens
Anja Maris

Tijdens afwezigheid van mijn werkzaamheden op Dennenoord, vanwege een rustperiode na mijn operatie, dank ik direktie en personeel, S.O.P. en personeel van Enk-B, voor de prachtige attentie die ik van u mocht ontvangen.

Mevr. J. ten Buur-Martens

SURINAME

Zoals U waarschijnlijk al wel gehoord of gelezen hebt, is een groep mensen uit Zuidlaren naar Suriname geweest.
Onder deze groep bevond zich ook een aantal personeelsleden van Dennenoord.
Het doel van onze drie-weekse reis was het opknappen van een kerk van de evangelische broedergemeente te Bersaba.
Naast onze werkzaamheden hebben we ook verschillende excursies gemaakt. Eén van deze excursies bracht ons in het kindertehuis Leliëndal. Dit kindertehuis wordt in hoofdzaak bewoond door Javaanse meisjes en jongens, waarvan de ouders niet in staat zijn om hun kinderen te verzorgen.
Wij hebben de bibliotheek van het kindertehuis gezien en wij zagen dat er nog een groot tekort was aan leesboeken.
Nu zijn wij van plan om hier boeken in te zamelen en deze te sturen naar Suriname. Daarom doen we een oproep aan U, om eens te kijken of U nog boeken hebt liggen voor ons. De mogen best gebruikt zijn, als ze maar in redelijke staat verkeren. De boelen zijn bestemd voor kinderen van 4 t/m 16 jaar.
U kunt de boeken brengen naar onderstaande personen; wij willen ze natuurlijk ook wel ophalen. Belt U dan even.

• Frans Kraneborg, Bloemisterij, toestel 437
• Lien de Groot / Petra Berends, Boekhouding, toestel 443
• Sytse Zoodsma, Terreindienst, toestel 436
• Akke de Jong / Joke Schriemer, de Kimme, toestel 226
• Giny van Harten, Bezigheidstherapie, toestel 383

TOEKOMSTIGE PERSONEELSFORMATIE

Er is veel beroering ontstaan over bepaalde veronderstellingen, die zijn geuit met betrekking tot de toekomstige ontwikkeling van de personeelsformatie. Met name was dit het geval in de sektor arbeids- en bezigheidstherapie. Dit is begrijpelijk, want juist voor deze sektor was in deze veronderstelling sprake van een aanmerkelijke beperking van de funkties in de komende jaren.
Wij willen naar aanleiding van het één en ander het volgende onder Uw aandacht brengen.

1. Het opstellen van de bedoelde gegevens diende slechts één doel, te weten in gesprekken met het centraal bureau en aansluitend het C.O.Z. globaal aan te geven, hoe wij veronderstellen dat een zekere beperking van onze kosten mogelijk kan zijn.
2. Al is er sprake geweest bij het opstellen van deze gegevens van de begrippen begroting 1982 en 1983, zij nadrukkelijk opgemerkt dat er van opstellen van begrotingen voor de jaren 1982 en 1983 nog geen uitspraak is geweest, laat staan van het goedkeuren en vaststellen ervan.
3. De opbouw van de personeelsformatie zal voor wat betreft de behandelafdelingen plaats moeten vinden op grond van de behoefte, die uit de behandelfunkties voortkomen. Binnenkort staat vast:
   • de kwalitatieve personeelsformatie (welke vakdisciplines zullen in de onderscheiden teams vertegenwoordigd moeten zijn).
   • de huisvesting
   • dan resteert nog een omvangrijke taak, namelijk het vaststellen van de afdelingspersoneelsformaties in z’n geheel. Direkt nadat beslissingen zijn genomen over de zojuist genoemde punten, zullen de gesprekken over de kwantitatieve personeelformaties op gang komen. Het zal maanden duren voordat die gesprekken geheel zullen zijn afgerond en alle beslissingen zijn genomen.
4. In de begroting 1981 wordt uitgegaan van een daling van de gemiddelde bezetting AT/BT-personeel. Het al dan niet effektueren van die daling hangt mede af van de resultaten van het onder punt 3 gestelde.
5. Bij de vaststelling van de personeelsformaties zoals bedoeld in punt 3 staat op geen enkele wijze bij voorbaat vast wat de uitkomsten zullen zijn. Deze wordt bepaald door de eisen die voortvloeien uit de optimalisering van de patiëntenzorg. Dit geldt voor de gehele personeelsformatie en dus ook voor de sektor arbeids- en bezigheidstherapie. Wel staat uiteraard vast dat we met geheel binnen de financiële mogelijkheden moeten blijven die ons maximaal ter beschikking staan.
6. De uitkomsten van de werkwijze zoals weergegeven in de punten 3 en 5 zullen in sterke mate bepalend zijn voor de begroting 1982, die pas tot stand zal komen in het laatste kwartaal van dit jaar.

C.A. de Graaf
F. Sonneveld

ADVERTENTIES

INSTALLATIE NIEUWE BURGEMEESTER IN DE KIMME

Na een rijtoer per koets door Zuidlaren, welke was aangeboden door de Carnavalsvereniging ‘De Hunebedkrakers’ en de ‘Zuudloarder Bollen’, begon om 15.00 uur in de bijzondere raadsvergadering in het trefcentrum de Kimme, waarin ir. Kymmell werd geïnstalleerd als burgemeester van de gemeente Zuidlaren.
Na afloop van het officiële gedeelte werd een receptie gehouden, waarop een ieder kon kennismaken met de nieuwe burgemeester en z’n gezin.

PROGRAMMA VOOR DE MAAND MAART

• Dinsdag 3 maart:
  • Carnaval
• Donderdag 12 maart:
  • Bejaardenmiddag C.V.Z./P.Z.D. met Hans Borghardt
  • Film
• Donderdag 19 maart:
  • Toneel
• Donderdag 26 maart:
  • Modeshow

JAZZ-CONCERT IN TREFCENTRUM DE KIMME

Donderdag 29 januari j.l. werd in de schouwburg een Jazz-concert gegeven door ‘The Big Band’ uit Emmen.
Het geluidsvolume was zodanig dat dit even moest wennen, maar dan kon men ook volop genieten van een aantal vlotte nummers. Vooral voor de pauze speelde men er lustig op los.
Na de pauze trachtte men de orkesten ‘Duke Ellington’ en ‘Count Basie’ na te doen, hetgeen minder geslaagd was, aangezien de geluidssterkte zich als bezwaar deed gelden.
Er was een behoorlijke belangstelling voor het concert, waarschijnlijk door de goede reclame die van tevoren was gemaakt.
Voor het overige was het een goed optreden van het Emmer gezelschap te oordelen naar het applaus dat telkens opklonk.

HONDENKLUB

Op veler verzoek starten wij in de maand mei weer met een ‘Gedrag- en gehoorzaamheidscursus’.
Met een kleine of grote hond, u bent altijd welkom. Er werden in totaal 20 lessen gegeven, verdeeld over de maanden april-mei-juni en augustus-september-oktober. De cursusavond staat nog niet vast.
Voor informatie en aanmelding kunt u vóór 10 maart bellen naar:

• J. Mons, toestel 226
• J.B. Frieling

DENNENOORD GEBRUIKT ZIJN ‘NATUURLIJKE’ VOORSPRONG SLECHT

Er is maar één echt gekkenhuis in het Noorden en dat staat in Zuidlaren. Als je daar zit, ben je hartstikke gek, ongeneesbaar.
Zo denken veel mensen nog. Mensen, die nog nooit een voet binnen Dennenoord hebben gezet. Alsof er in 50 jaar niets veranderd is. Alsof Dennenoord géén patiënten naar huis stuurt. Je kunt er als mens nog net mee door als je zegt: ‘Ik ben opgenomen in de Psychiatrische Kliniek van het Academisch Ziekenhuis’. Maar noem je Zuidlaren, dan val je uit de boot.
Persoonlijk heb ik in de kliniek van het A.Z. én in Dennenoord gezeten. Ik weet dus wel beter. Maar het is toch wel diep droevig, dat je eerst ‘gezeten’ moet hebben, om te weten, dat Dennenoord óók een moderne kliniek heeft met alles erop en eraan.
Het wordt tijd om buitenstaanders te genezen van die noodlotsgedachte ‘Zuidlaren’. Voorlichting van het publiek is hard nodig. Laat ze lezen, laat ze zien wat de werkelijkheid is. Dan merken ze metéén dat Dennenoord ‘van nature’ een hoop vóór heeft op andere psychiatrische inrichtingen. Waar is zoveel ruimte en groen rond de paviljoenen? Nergens vind je zulke parken en bospartijen. Je zit helemaal buiten en toch pal aan een verkeersader, rondom in de recreatiedrukte en toch boven op het dorp.
Een mooi dorp, waar de druk consumerende Dennenoorders goodwill hebben. Dorp en inrichting: een in- en uitloop naar beide kanten en ook verder nog uitwisseling.
Zo’n situatie móet toch wel positief voor je genezing zijn. Zo kom je toch sneller en beter voorbereid in de maatschappij terug. Of niet? Er wordt slecht gebruik van deze en andere ‘natuurlijke’ voorzieningen gemaakt. Als patiënt zie je dat vaak niet zo goed. Je bent in de war, je voelt je rot, je hebt soms nergens zin in. Je doet dingen, die niet goed, die niet gezond voor je zijn. Maar de verplegers, de therapeuten, de direkteuren, die weten dat toch wel? Zou het kunnen dat die zo op de therapie binnenshuis gespitst zijn, dat ze de ‘natuurlijke’ mogelijkheden buiten voorbij lopen? Wat je dagelijks ziet, wordt doodgewoon.
Toch moet het personeel je als patiënt vaker een duwtje in de goede richting kunnen geven. Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Verplegers zijn ook geen kindermeisjes. En ze komen handen tekort. Personeels- en geldgebrek, dat is er altijd. Nu meer dan ooit. Als het personeel maar ruggesteun krijgt, denk ik dan, kunnen ze de patiënten intensiever begeleidden.
Geef het personeel enkele duidelijke richtlijnen, vaste huisregels. Dan kunnen ze beter één lijn trekken.
Ik neem het Zuiderpaviljoen als voorbeeld. Verhuis je daar van de gesloten afdeling naar de open afdeling, dan komt er een beetje orde in de chaos. Je kunt wat meer aan, er wordt wat meer van je verwacht. Wat er van je wordt verwacht, wordt niet goed duidelijk, dringt niet goed door. En juist dan krijg je wel eens het gevoel, je laten zakken tot je niet dieper meer kunt.
Het zal therapeutisch misschien wel goed zijn door het diepste dal te gaan (weet ik veel), maar het kan toch geen kwaad, patiënten en verplegers wat houvast te geven? Geef de patiënten huisregels op papier. Druk die regels ook af in grote letters op een bord, duidelijk zichtbaar opgehangen. Kan niemand zeggen: ‘Dat wist ik niet’.
Hier een paar gezonde huisregels:

1. Het verplegend personeel is er voor de verpleging en mag dus geen huishoudelijk werk doen.
2. Eten, drinken, afwassen, verschoning, e.d. worden door de patiënten verzorgd, voor zover dat niet door huishoudelijk personeel gebeurt.
3. Iedereen staat om 07.00 uur op. Alleen bij lichamelijke ziekte, door verpleger of dokter vastgesteld, kan een patiënt zo nodig weer naar bed gaan.
4. Iedereen, die lopen kan, doet mee aan de ochtendwandeling in park en bos. De patiënten, die daarvoor aangewezen zijn, doen ook oefeningen met de begeleidende psychomotorische therapeuten. Het verplegend personeel blijft binnen, met het arbeidstherapie-personeel, om te vergaderen tijdens de afwezigheid van de patiënten.
5. Iedereen ontbijt aan tafel. De verpleger, die niet hoeft mee te eten, zit mee om voor een rustig en goed verloop te zorgen.
6. Na het ontbijt wordt het paviljoen ontruimd en gaan alle patiënten met de verpleging naar arbeidstherapie. Het verplegend personeel werkt daar mee aan de begeleiding, want er is een tekort aan mankracht. Wordt de werkdruk voor enkelen te groot, dan zorgt de verpleging ter plaatse voor een onderbreking met een gesprek, een wandeling, een spel of zoiets.
7. Hier op de open afdeling wordt ’s middags in alle rust gegeten. Het gebruik van de maaltijd is losgekoppeld van het jaagtempo van de centrale keuken. Niemand hoeft dus het eten in tien minuten naar binnen te slokken. Het verplegend personeel, dat niet afwast, houdt de mensen aan de praat en uit bed! Er wordt voorgelezen uit de bijbel en andere boeken.

De winst van deze zeven huisregels is, dat er meer groepsvorming komt, dat de verplegers minder van hot naar her lopen, dat er minder nachtrustverstoring is, minder slaappillen nodig zijn en minder ongeregeld werk is voor de verpleging.
Een andere ‘natuurlijke’ mogelijkheid van Dennenoord is van bezigheids-, arbeidstherapie te maken en desgewenst van arbeidstherapie (om)scholing. In een eenvoudige vorm. Velen zitten of komen zonder werk (bijna altijd in combinatie met relatie- en huisvestingsproblemen) en dat maakt de terugkeer in de maatschappij extra moeilijk. Er zijn mensen, die tijdens de opname best een vak willen leren, of hun oude vak weer willen ophalen. Met een beetje goede wil kun je huiswaarts keren als plantsoenendienst-werker. Op het terrein zijn verder ook mogelijkheden voor een scholing tot onderhoudswerker, kantoorman, kokshulp, timmerman, schoonmaker en kinderboerderijverzorger. Uitbreiding van de mogelijkheden kan. Officieel is het niet, maar als de werkleider een soort getuigenschrift geeft, neem je toch een visitekaartje mee naar huis. Altijd goed, ook als je iets anders wilt. Die scholing kost Dennenoord niets; daarvoor geeft het rijk geld uit een andere pot.
Het aantrekken van vrijwilligers zou je ook tot de ‘natuurlijke’ mogelijkheden kunnen rekenen. Zij zorgen voor een intensievere begeleiding, voor meer vermaak (minder verveling) en vooral voor een betere nazorg. Je schrikt ervan: er keren zoveel mensen terug in de inrichting. Je kunt vaak voorspellen wie terugkomt. Dat is niet alleen in Dennenoord zo. Een onderzoek heeft geleerd, dat van alle patiënten in psychiatrische inrichtingen, meer dan de helft voor de tweede keer of vaker is opgenomen.
Er zijn vast wel vrijwilligers te vinden: mensen, die een beetje kennis hebben (studenten bijvoorbeeld, die het werk misschien in hun studie kunnen inpassen); mensen met een beetje ervaring (bijvoorbeeld huismoeders buiten dienst); mensen met een psychiatrisch verleden (ex-patiënten). Wat kunnen die vrijwilligers doen?

• a. De grote verveling bestrijden, waaraan de niet-verlofgangers in het weekend lijden, en die soms een geweldige terugslag geven. Die vrijwilligers organiseren wandel- en fietstochten en wedstrijdjes, runnen consumptiegelegenheden op het Dennenoord-terrein, regelen bezoekjes aan tentoonstellingen, concerten, e.d.
• b. Wat de nazorg betreft, kunnen die vrijwilligers (met name ex-patiënten) samen met maatschappelijk werk een lijst van adressen maken, waar Dennenoord-verlaters gemakkelijk op bezoek kunnen gaan. Zij kunnen ook zelf bezoekers worden, bezoekers op Dennenoord.

Dennenoord heeft de ‘natuurlijke’ mogelijkheden om de maatschappij binnen zijn muren te halen, wanneer de maatschappij de Dennenoordverlaters voor de deur laat staan. Hoe meer buitenstaanders de inrichting binnenhaalt, hoe meer begrip de buitenwacht krijgt, hoe groter de kans wordt op een definitieve terugkeer in de maatschappij, hoe minder erg het voor de mensen wordt in ‘Zuidlaren’ te worden opgenomen.

Er is al een begin, een goed begin ook, maar dat gaat niet veel verder dan Zuidlaren, de Zuidlaarders, de Zuidlaardermarkt (waarom is Dennenoord alleen een parkeerplaats voor auto’s en niet voor vee en kramen?) Het moet verder doorstromen, er moeten meer en meer mensen van buiten Zuidlaren komen. Om in Dennenoord voorstellingen te geven en bij te wonen, om daar muziek te maken, toneel te spelen, voor te dragen (in het Gronings en het Drents bijvoorbeeld), cursussen te geven.
Geen dure optredens van de Mounties of iets dergelijks, maar gratis vertoningen van amateurs, van gezelschappen uit andere gemeenten, van de schrijver Jan den Hartog bijvoorbeeld of van de Groninger dichter Simon van Wattum, van de kunstenaars met de zingende zaag, van de weerkundige en grapjas Pelleboer, enzovoort, enzovoort. Natuurlijke mogelijkheden genoeg, zalen en zaaltjes zat. In het park kun je prachtig rijdemonstraties geven met de oude koetsen en arresleeën en het is ideaal voor een tentoonstelling van beeldhouwwerken. En achter in de bospartij is een fraaie, natuurlijke kom, die heel geschikt is voor een openluchtvoorstelling. Het zou geen schande zijn als Dennenoord aan dit soort zaken ging verdienen. En als het geld kost, kun je misschien een manifestatie-ondernemer interesseren, zoals bijvoorbeeld de directeur van de Prins Bernardhoeve.
Het zal tijd kosten en niet alles zal te realiseren zijn. Dennenoord wordt geen pretpark. De therapeuten hoeven niet bang te zijn dat de patiënten door één en ander langer blijven plakken en meer verhospitaliseren. Het tegendeel lijkt het geval.
Tot slot nog dit: Het Vormingscentrum als ontspanningsruimte en sociëteit kan de vaste bewoners en de patiënten moeilijk verenigen. De privacy van het personeel (van harte gegund) wordt niet aangetast, als een deel van het kapitale personeelsgebouw ter beschikking komt van de patiënten, althans op die (vele) uren, dat het niet gebruikt wordt.

ex-patiënt, F. Bischoff

GehoOrd en gezien

Op donderdag 26 februari a.s. (tussen 8 en 18 uur in de Schakel), gaan we weer naar de stembus, teneinde samen te bepalen, wie in de komende drie jaar onze stem zullen vertolken als het gaat om zaken, dit ziekenhuis (en dus ons allemaal) betreffende.
U zult stellig vooraf uw keuze willen bepalen, temeer daar u deze keer geen 13 stemmen mag uitbrengen (zoals vorige keren het geval was), maar één stem in uw eigen kiesgroep. We hebben de kandidaten gevraagd, zich in het kader van deze rubriek aan u voor te stellen en in hun presentatie vooral aan te geven wat hun persoonlijke visie is op het O.R.-gebeuren.

KERKDIENSTEN

Kerkdiensten in de Ontmoetingskerk

• 1 maart, 9.45 uur: Ds. S.W.R. Polman, kollekte nog niet bekend, m.m.v. het kinderkoor Young Glory Sound
• 5 maart, 15.30 uur: Pastoor F. Sleegers, Eucharistieviering in de Gehoorzaal van de Kimme
• 8 maart, 9.45 uur: Ds. J.W. Vlaanderen, kollekte voor de Dennenoord gemeente; 19.00 uur: Ds. J.W. Vlaanderen
• 15 maart, 9.45 uur: Ds. S.W.R. Polman, kollekte voor Wilde Ganzen, m.m.v. het Hervormd Kerkkoor; 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman
• 22 maart, 9.45 uur: Ds. B. Oosterhoff, kollekte nog niet bekend, m.m.v. zanggroep van de muziekschool; 19.00 uur: Ds. B. Oosterhoff
• 29 maart, 9.45 uur: Ds. S.W.R. Polman, kollekte nog niet bekend, m.m.v. het koor Sursum Corda uit Hoogkerk; 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman

NOTULEN KLO-VERGADERING VAN 20 JANUARI 1981

• Aanwezig:
  • Helmi;
  • Helene;
  • Bart;
  • Jan N.;
  • Gerrit;
  • Lies;
  • Carin
• Post ingekomen:
  • Een brief van dhr. Westrik met de vraag wie er nog moeite heeft met het behalen van handtekeningen voor klinische lessen. We zullen dit binnen de cursusgroepen vragen.
  • Een brief van dhr. Nieuwland met de mededeling dat er voor de LLR een infotafel komt in het opleidingscentrum. Dit in de plaats van het kamertje wat we daar hadden.
• Jaaroverzicht: het concept is besproken en goedgekeurd. Het zal eind deze maand rondgestuurd worden. Besloten is om in het kader van de papierbesparing niet iedere leerling een verslag te sturen, maar alleen de klasse-oudsten die het dan tijdens de cursusweek ter inzage ergens neer kunnen leggen of het voorlezen tijdens het evaluatie-uur.
• Praktijkbegeleiding: door omstandigheden is er nog geen officieel contact met hen geweest. Wel is ons door hen meegedeeld dat de nota over de praktijkbegeleiding binnen afzienbare tijd klaar is en dat we hen van daaruit altijd kunnen benaderen.
• Commissie Sociaal Beleid: vanuit de LLK wordt meegedeeld dat de informatie naar de desbetreffende persoon is verstuurd, maar dat deze van deze op te vullen funktie afziet. Er zal verder naar een kandidaat worden gezocht binnen de cursusgroepen.
• Contactcommissie: dhr. Westrik zal gevraagd worden hoe het precies zit met de nieuwe beoordelingslijsten. Op de afdelingen liggen ze al ter inzage, terwijl de LLK en de KLO ze nog nooit gezien hebben. Wij vinden dat wij ook een stem moeten hebben in de beoordeling van deze lijsten, omdat het tenslotte iets is wat veel betrekking heeft op de leerlingen. Er zal een brief naar de O.R. gestuurd worden, waarin gevraagd wordt zich verder te verdiepen in de vragen die aan hen gevraagd wordt zich verder te verdiepen in de vragen die aan het hoofd van de opleiding zijn gesteld door de contactcommissie van de KLO (de notulen hiervan staan in het vorige personeelskrantje).
• Rondvraag:
  • Het voorstel wordt gedaan om van elke vergadering de notulen te laten stencilen, zodat iedereen goed op de hoogte is en zich beter kan voorbereiden op de volgende vergadering.
  • De notulen van de LLK moeten ook naar alle klasse-oudsten en de O.R. verstuurd worden.
  • De mededeling wordt gedaan dat Helmi, Helene en Jan N., na hun examen nog een half jaar in de KLO blijven om hun functie goed te kunnen overdragen naar andere mensen.

MUTATIES

TERRE DES HOMMES BESTAAT 15 JAAR

GEZOCHT VOLLEYBALLERS/STERS

Voor een volleybal wisselbeker toernooi in de sporthal van Ter Apel.
Ingeschreven kan worden voor heren of gemengd team, en een dames team.
Dit alles wordt gehouden op zaterdag 11 april.
Belangstellenden die mee willen doen, kunnen zich opgeven in het personeelscentrum de Schakel.

de Sportraad

OPGEVEN EN MEEDOEN

Voor een biljart- schaak- damcompetitie, de startavond is 5 maart, ’s avonds om 19.30 uur in het personeelscentrum de Schakel.
Het opgeven kunt U ook doen in de Schakel.
En natuurlijk voor die avond koffie gratis.

de Sportraad

‘GehoORd en gezien’ gelezen

Het komt mij voor dat de schrijver van deze rubriek voor de billen heeft gekregen. In het personeelsblad van december 1980 een aardig verhaal over uitspraken van STAFLEDEN, betreffende de O.R. Dit werd in het januari-nummer uitgebreid herhaald, met citaten uit een stafverslag.
Achtte scribent het nodig om in herhaling te treden of is hem dit opgelegd?
Nochthans is het hem gelukt om ook nu weer enkele zaken heel ‘fijntjes’ bij name te noemen. Sommige mensen houden er toch maar een aparte mening op na, betreffende de O.R.
Mogen O.R.-leden ook tijd nodig hebben en nemen, om tot een mening en adviesvorming te komen?
Deze O.R. heeft er recht op dat ze erkenning verdient voor de grote inzet, welke ze deze periode heeft gegeven. Dit gebeurt vaak met inzet, groter dan alleen een funktie vervulling.
Te bedenken, dat er ook zijn die voor bepaalde neven-aktiviteiten, op Dennenoord, extra periodieken ontvangen.

Voor U gelezen.
S. Rutgers