2010-11-01 – Wagenborgen toon durf

Wagenborgen toon durf
Jaargang 21 week 44 nummer 42

Binnenkort zal het college van B & W weer een „werk‟ bezoek aan Wagenborgen brengen. Ze zullen de wensen van de inwoners wel weer gaan aanhoren en beloven er naar te zullen kijken wat er mee gedaan kan worden. Veelal blijft het daarbij. Althans dat is mijn ervaring.

Misschien is het moment daar dat het dorp zelf het initiatief moet nemen, zoals dat ook in het Friese plaatse Koudum, als voorbeeld, is gebeurd. Dit dorp heeft in sommige opzichten veel overeenkomsten met ons dorp.
In de jaren tachtig raakte het dorp Koudum op vele wijze het spoor bijster. Door een gemeentelijke herindeling in 1984 verloor het dorp de status van hoofdplaats aan Workum. Wagenborgen verloor het psychiatrisch ziekenhuis Groot Bronswijk. De gevolgen waren duidelijk merkbaar. De mensen trokken weg omdat er niet meer voldoende werkgelegenheid was, de middenstand vertoonde naargeestige trekken van verval, veel leegstaande huizen, er was geen vraag meer naar nieuwbouwgrond, kortom Koudum stond aan de rand van de afgrond. In 1987 kwam een aantal mensen bij elkaar om de probleemsituatie van het dorp in kaart te brengen. Het dorp was meer dood dan levend, alles en iedereen was negatief, investeringen waren niet mogelijk, banken adviseerden negatief, de middenstand stond zwaar onder druk en vele voorzieningen leken te worden gesaneerd.

Een aantal van deze groep dorpsvernieuwers is later verder gegaan onder de naam Stichting Trochgean, „doorgaan‟ met als motto: “een dorp dat leeft, bouwt aan zijn toekomst”. Deze stichting Trochgean heeft in de negentiger jaren gronden aangekocht langs de buitenrand van Koudum met alle persoonlijke financiële risico‟s van dien. Dit lef wordt beloond, in 1994 kon worden gestart met de bouw van het Morraplan. Resultaat: een luxe nieuwbouwwijk aan het water bestaande uit 130 woningen, recreatief en permanent.

De stichting Trochgean maakte de grond bouwrijp en verkocht die daarna aan een projectontwikkelaar. De winst werd gereserveerd voor andere investeringen in het dorp. Inmiddels staat de stichting al lang niet meer alleen. Vanaf het moment dat de bewoners er weer in gingen geloven doet het hele dorp mee.

Vrijwilligers, verenigd in dorpsbelangen, ondernemers vereniging, wooncorporatie, gemeente, provincie en Europa doen allemaal mee aan een totale opwaardering van het dorp en de regio. Het mooie is dat alle partijen op één niveau met elkaar communiceren en opereren.
De nieuwe ontwikkeling van Koudum is na vele beraadslagingen, struikelen en opnieuw beginnen halverwege de jaren negentig volop in beweging. Morraplan, herinrichting centrumplan, behoud voortgezet onderwijs in combinatie met de lokale omroep, bibliotheek, jeugdsoos en muziekschool, nieuwe invulling voor vele leegkomende panden. Uiteindelijk is het resultaat dat het dorp weer leefbaar is geworden. Mensen geloven en investeren weer in het dorp en dat alles is te danken aan een flink stukje lef vanuit de bevolking in samenwerking met gemeente en provincie op basis van een gedragen visieplan voor de toekomst.

Opvallend is wel dat de gemeente en provincie zich in Friesland positief hebben opgesteld en de plannen een kans hebben gegeven. Hetzelfde heeft ook het Friese dorpje Reduzum met ongeveer 1000 inwoners doorgemaakt. Dit dorpje heeft vanaf 1995 een vorm van experimenteel zelfbestuur gekregen en exploiteert Dorpsbelang een windmolen, heeft de basisschool een groot aantal zonnepanelen op het dak voor de energievoorziening en doen veel dorpgenoten mee aan een zonneboilerproject.
Wil Wagenborgen de kansen die er zijn en genoemd staan in het door het dorp vastgestelde „ontwikke-lingsvisie Wagenborgen‟ gaan realiseren, dan zal het dorp massaal achter de nieuwe vereniging van Dorpsbelangen moeten gaan staan. We moeten laten zien waar onze ambities en kansen liggen.
Voor het college van B &W en onze vertegen-woordigers in de gemeenteraad van Delfzijl is er meer dan enkel het vaststellen van het „uitvoeringsperspectief 2030 Appingedam-Delfzijl‟ en pas volgend jaar het vaststellen van de „woon- en leefbaarheidplannen‟ voor het overige Eemsdelta gebied, waar onder de dorpen.

Wagenborgen wacht al jaren op de gemeentelijke uitvoeringsplannen voor het dorp. Als het college van B & W naar Wagenborgen komt, dan moet het nu maar eens „boter bij de vis‟ te zijn, anders heeft een dergelijk „burgeroverleg‟ helaas weinig zin.

Siep Bos