1982-09 – Personeelskrant Dennenoord – 10e Jrg. No. Oktober

Sociale uitkijkpost

Sociale uitkijkpost

Concours hippique op Dennenoord

Opnieuw zorgde Dennenoord voor een verrassend initiatief: loofde men van ’t zomer een Grand Prix uit bij gelegenheid van de beste races, ditmaal waagde men zich aan de organisatie van een concours hippique. Het tijdstip leek niet slecht gekozen: met de paardemarkt in zicht kon men nagaan wat z’n dier was.
Deelnemers waren ruiters en amazones uit Eelde, Vries en Zuidlaren van de Koninklijke Federatie van Landelijke Ruiters. Er werden twee wedstrijden gehouden: eerst een klassiek en daarna een progressief springconcours.
Het weer was zodanig dat het publiek de gehele middag op stoelen in de zon kon blijven zitten om van het schouwspel te genieten. De bewoners van Dennenoord waren in grote getale gekomen, doch ook veel personeelsleden en andere paardeliefhebbers waren heel goed vertegenwoordigd. Het geheel was zodanig, dat de organisatoren zeker opnieuw een dergelijk concours zullen organiseren. Waarschijnlijk in het voorjaar 1983.

Museumtechnici naar grafheuvelafgraving Eext

D. Bekkema bij afscheid Zuster Van der Galiën

U mag de tijd nemen om uw boek te schrijven

Toespraak voor Zuster Van der Galiën, gehouden tijdens haar afscheidsdiner met het personeel van paviljoen Beukenhof op 29 september 1982. Dit ter gelegenheid van haar bijna pensionering.

Zuster C.C.A. Van der Galiën,
Het doet mij een genoegen, U, namens alle werkers-collega’s van paviljoen Beukenhof, een paar dingen te mogen zeggen die hopelijk mogen bijdragen tot een voldaan afscheid. Afscheid ja, want dat is toch Uw bedoeling van dit dinertje. Het is wel nog niet zo ver, maar omdat vanuit het personeel het idee geopperd werd, voordat paviljoen Beukenhof gesloten wordt, nog eens met elkaar uit te gaan, hebt U van deze gelegenheid gebruik willen maken, voordat de drukte rond de verhuizing een aanvang neemt, met Uw eigen mensen in een ontspannen sfeer Uw afscheid van Dennenoord en dus ook van ons, te vieren.
De woorden ‘voldaan’ en ‘vieren’ gebruik ik bewust. U weet, veel mensen om U heen, die ook met pensioen gaan, zoelen zich ineens uitgerangeerd, op een dood spoor gezet. Dit mag echter niet. Iemand als U, die zich vanaf haar jeugd tot aan haar 60e heeft ingezet voor onze medemens in nood, heeft niet het recht ook maar een ogenblik in die richting te denken. U hebt het verdiend, U mag straks de tijd nemen om Uw boek te schrijven en al die dingen te doen die U zo lang had willen doen.
Zuster C.C.A. Van der Galiën, ik zal U niet vermoeien met een ellenlange preek. Wel wil ik nog even terugdenken aan 1 mei 1978, de dag waarop U als verpleegkundig-hoofd naar paviljoen de Beukenhof kwam. Ik weet dit nog zo goed, omdat ik toevalligerwijs ook op diezelfde dag op datzelfde paviljoen, toen nog paviljoen 16, in dienst trad van Dennenoord. Het is als de dag van gister. Toch is dat al weer bijna 4½ jaar geleden. In die 4½ jaar is er nogal het een een ander gebeurd. De eerste paar jaar waren het moeilijkst. Soms zelfs er moeilijk. Zowel voor U, voor mij, als voor allen die toen op paviljoen 16 werkzaam waren. We hebben echter getoond dat er ook in de huidige maatschappij nog saamhorigheid bestaat en hebben ons er met elkaar doorheen geslagen. De laatste paar jaar waren jaren van opbouw. Het klinkt zo mooi, ‘opbouw’ ja, echter van korte duur, want binnenkort bestaat paviljoen Beukenhof niet meer. Nu zoeken we een weg in de nieuwe organisatie. We gaan naar Vredestein, in ieder geval een aantal van ons.
Ik weet echter zeker Zuster, dat we U straks, wanneer U echt afscheid heeft genomen, regelmatig op Vredestein op de koffie mogen verwachten en nog eens kunnen genieten van Uw verhalen over vroeger, zoals: ‘Bij ons in paviljoen 10. . . .’ of ‘Mevrouw Van Enk zei altijd. . . .’ en dan kunt U er natuurlijk aan toevoegen: ‘Vroeger bij ons in de Beukenhof. . . .’ en daar kunnen we dan over meepraten.
Zuster C.C.A. Van der Galiën, U had nogal eens moeite met en Uw bedenkingen over de langzaam maar zeker voortschrijdende reorganisatie. Toch wist U de jonge mensen om U heen de kans te geven zich hierin te ontplooien.
Bedankt Zuster.
Ook wist U, wanneer iemand van ons het niet meer zo zag zitten, de juiste woorden te vinden om hem of haar, weer de moed te geven om door te zetten.
We waren het niet altijd met elkaar eens, b.v. over dienstlijsten of werkoverleg. Toch was er altijd wel een oplossing te vinden. Dit kwam waarschijnlijk doordat we de ‘openheid’ hadden gevonden, de basis voor een goede werksfeer.
Zuster Van der Galiën, wij hopen dat U met volle teugen zult genieten van Uw toekomstige vrije tijd.
Als dank en als herinnering willen wij U graag het volgende kado aanbieden. (gouden broche).

Namens het personeel
Dave Bekkema

Goede vangst Personeelsvereniging op de Noordzee

Evenals vorig jaar vertrokken we om 5.30 uur vanaf de Schakel met een bus van Rapide uit Tynaarlo. We zaten nog maar goed en wel in de bus, toen de chauffeur ‘ook een verwoede visser’, ons hem hemzelf een goede visdag toewenste. Vissers waren er wel aanwezig, want de bus was bijna vol.
De mist gooide direkt al roet in het eten, door steeds dichter te worden en de chauffeur moest zijn rijkwaliteiten waarlijk tonen om de witte lijnen op de weg te kunnen volgen, wat hem wonderwel lukte.
Toch kwamen we nog op tijd in Den Helder aan. De boot lag op ons te wachten. We stapten op en dachten om 8.30 uur te vertrekken, maar dat werd ons door de marine verhinderd. (zo merk je maar weer dat ook in vredestijd we ons hebben te onderwerpen aan de overheid).

Na ongeveer een uur te hebben gewacht, mochten we vertrekken en zo werden de trossen los gegooid en gaf de kapitein het bevel om uit te varen. Maar o, wat was het mistig op het water. Gelukkig hadden we radar aan boord en daar kon de kapitein ook wel mee omgaan, zodoende waren wij de eersten die zee kozen. De scheepstoeters hoorden we van alle kanten. Toch zagen we geen schepen tot er opeens een schip dichtbij tevoorschijn kwam. ‘Een-bijna-aanvaring’, noemt men dat. Dat was weer een nieuwe ervaring.

Beet
De schipper zocht voor ons de vissen op en zo mochten we na ongeveer een uur te hebben gevaren, onze vistechnieken beproeven. Meteen na het stilleggen van het schip, werden de hengels uitgegooid en hadden we beet. Achter elkaar werden ze eruit gehaald. De één ving makreel, de ander kabeljauw en dat waren geen kleine. Toch was ook dit visstekkie na enige tijd leeg en moesten we weer verder op de zeer rustige zee. We zagen geen golfje en de boot lag heerlijk stil toen we onze hengels weer uitgooiden. Zo vingen we allemaal weer een partij vis, de één wat meer, de ander wat minder.
We vertrokken ±16.00 uur weer naar de thuishaven van Den Helder. Onderweg moesten de vissen worden schoongemaakt. Onze gepensioneerde schoonmaker, de heer Klok, bewees nog maar eens weer dat zijn hulp onmisbaar is. We mochten er getuige van zijn, dat hij de vissen keurig schoon afleverde aan de dames, die met ons mee waren gegaan en zelf geen vis konden schoonmaken. Bedankt Klok!!! Zo helpen we elkaar ook.
Ik nodig u uit om ook eens een keer mee te gaan naar zee. Het is zeker de moeite waard en we waren weer een ervaring rijker. Er werden die dag ongeveer 700 vissen gevangen. Niemand is deze keer ziek geweest (dan is het een feest).
‘De vis is erg lekker’,  zeggen de mensen, die niet mee zijn geweest en wel hebben geproefd.
Daarom: bedankt S.O.P. en ik hoop dat we het volgend jaar weer met u mee mogen (liever nog twee keer per jaar). Enkele zijn al weer geweest en konden niet wachten tot het volgend jaar.
Misschien een suggestie voor het S.O.P.: een rookinstallatie op Dennenoord om alle vis te roken zou een welkome aanwinst zijn om nog meer plezier aan het vissen en bereiden van vis te beleven. Afval aan hout is er denk ik voldoende. Rooktechnieken zijn te leren. Nog een installatie en we kunnen smullen van wat de zee ons biedt.

***

Let op!!! Wie mij het eerst belt, ontvangt een heerlijke, zelf gevangen en gerookte makreel. . . . nou. . . . Wie probeert het???
P.S. S.O.P.- en redactieleden uitgesloten!!!

Een zeevissertje

Wat een rust!!!

Geen vis. . . . wel worst!!!

En dan. . . . schoonmaken, eng hoor. . . .

J. Van der Weijde, hoofd Civiele dienst, neemt afscheid

Op 30 september 1982 nam de heer Van der Weijde afscheid van Dennenoord, in verband met zijn pensionering. Na 50 jaar en 5 maanden dienstverband. Zelf schreef hij eens bij het afscheid van één van zijn medewerkers: ‘Na een groot aantal dienstjaren komt zo’n moment, ook al weet je dat het komt, tenslotte toch nog heel snel op je af. . . .’. Naar mijn mening heeft dat nu ook voor hemzelf gegolden.

Nog maar vijf maanden geleden stond hij midden in de Dennenoord-kring bij de viering van zijn 50-jarig dienstjubileum. Een hoogtepunt daarbij was de uitreiking van de eremedaille in goud, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau.

Dennenoord heeft afscheid genomen van een markante persoonlijkheid. Van der Weijde en de Civiele dienst waren synonieme begrippen. Dat had te maken met het feit dat de Civiele dienst door hem werd opgebouwd tot een hechte, goed geregelde organisatie ten dienste van patiënten en medewerkers. De opbouw kon plaatsvinden doordat hij niet iemand was die alleen maar op de winkel paste, maar iemand die in staat was een organisatie op te bouwen, van de grond te tillen en tot leven te brengen. Natuurlijk heeft hij alles niet alleen tot stand gebracht; zonder zijn medewerk(st)ers was het niet gelukt. Hij was altijd de eerste om hierop te wijzen en hij heeft dit bij zijn jubileum en zijn afscheid aan zijn medewerk(st)ers duidelijk laten blijken.
Dennenoord vroeg van, Van der Weijde de nodige energie. Toch was hij in staat om naast zijn werk langdurig functies te vervullen in het kerkelijk leven, de politiek en het schoolbestuur. Ook is hij 10 jaar waarnemend organist van de Dennenoord-kerk geweest.
Bij zijn afscheid is een mooie loopbaan afgesloten. Opgeklommen van magazijnbediende tot hoofd Civiele dienst, een dienst waarbinnen een groot aantal zeer gevarieerde bedrijven vinden.
Graag wil ik dank en erkentelijkheid betuigen voor alles wat hij voor Dennenoord heeft gedaan en betekend.
Vaak spreekt men de wens uit dat iemand die met pensioen gaat, van een welverdiende rust mag genieten. Zelf geef ik er de voorkeur aan om bij Van der Weijde de wens uit te spreken, dat hij in de levensfase na Dennenoord een leven zal weten op te bouwen zonder Dennenoord, maar even rijk gevuld als in de periode met Dennenoord. Gezien de energie die hij nu nog heeft, heb ik daar alle vertrouwen in.
Tot slot, het moge U en de Uwen gegeven worden, nog vele vreugdevolle jaren in goede gezondheid bij elkaar te zijn.

J.C. Hoevenaar

Sinterklaas komt!!!

20 November zal de Sint aankomen in Zuidlaren en zijn rondtocht maken, waarna hij zich om 15.00 uur naar het Trefcentrum De Kimme zal begeven.

Operette ‘Gräfin Mariza’ in de Kimme

Dankbetuiging

Mede namens mijn vrouw en kinderen, dank ik iedereen die belangstelling heeft getoond. Alsmede voor de gelukwensen en kado’s die wij mochten ontvangen bij mijn 25-jarig jubileum.
J. Boekweg

Dankbetuiging

Mede namens mijn vrouw en kinderen, wil ik u hartelijk bedanken voor uw aanwezigheid en attenties, in welke vorm dan ook, die mijn 25-jarig jubileum tot een onvergetelijke dag hebben gemaakt.
A. te Nijenhuis

Kerkdiensten

• 7 november 1982, 9.45 uur: Ds. S.W.R. Polman, 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman
• 14 november 1982, 9.45 uur: Ds. J.W. Vlaanderen
• 21 november 1982, 9.45 uur: Ds. W.M. van Lynden, 19.00 uur
• 28 november 1982, 9.45 uur: Ds. B. Oosterhoff, 19.00 uur: Ds. B. Oosterhoff

Eucharistieviering in de Kimme

• 28 november 1982, 15.30 uur: Pastoor F. Sleegers

Te koop

Te huur