1984-05 – Personeelskrant Dennenoord – 12e Jrg. No. Mei

STUDIEDAG DRENTS VROUWENBURO

VAKANTIE PERSONEELSCENTRUM

In verband met vakantie is het personeelscentrum van 18 juni 1984 tot en met 27 juli 1984, alleen geopend van 9.00 uur tot 17.00 uur.

C.J. Weggemans

SOCIALE UITKIJKPOST

AUTOMATISERING

Overeenkomstig de planning, zijn wij op 1 september 1983 gestart met de automatische verwerking van de patiëntengegevens door toepassing van het IBM-systeem 34.
Na een ervaring van 8 maanden kan worden gesteld dat het resultaat van de gegevensverwerking aan de verwachting beantwoordt.
Vanaf januari 1984 worden gegevens van de financiële administratie eveneens verwerkt door de computer. Na invoering van de gegevens en het enigermate aanpassen van het programma, komen thans de eerste overzichten beschikbaar.
Het volgende project dat wordt aangepakt is de automatisering van de gegevensverwerking van het R.A.P.C. en de polikliniek. Er is een projectgroep benoemd, bestaande uit de heren P.E. Meyer, A. de Vink en K. Zuiderveen om hierover advies uit te brengen.
De directie is tevens geadviseerd een projectgroep in te stellen met als opdracht: ‘Het ontwerpen van een integraal personeels- informatiesysteem’.
Realisering van het systeem zal wellicht alleen mogelijk zijn indien de gegevensverwerking kan worden geautomatiseerd.
In november 1981 is door de directie een stuurgroep automatisering ingesteld om de mogelijkheden te onderzoeken tot verdergaande toepassing van automatisering van gegevensverwerking in Dennenoord.
Nu een start is gemaakt met de automatisering, heeft de stuurgroep een evaluatie uitgevoerd van haar werkzaamheden.
Op grond van ervaring leek het de stuurgroep wenselijk een kleine groep, die flexibel kan functioneren en waarvan de deelnemers een grote betrokkenheid bij de materie hebben, de verdere ontwikkeling en uitvoering van automatiseringsprojecten ter hand laten nemen. De stuurgroep heeft een voldoende basis gecreëerd – onder meer door het vaststellen van te realiseren automatiseringsprojecten (inclusief prioriteitenstelling) – om een dergelijke groep op zinvolle wijze te laten functioneren.
Op grond hiervan heeft de stuurgroep de directie geadviseerd een coördinatie-kommissie automatiseringsontwikkeling in te stellen en de stuurgroep op te heffen.
De directie heeft inmiddels deze coördinatie-kommissie ingesteld en als leden benoemd de heren:

• P.E. Meyer;
• P. Swam;
• A. de Vink;
• G.J. Westrik;
• E. Zwart

De taak van de coördinatie-kommissie is:

• na opdracht van de directie, op basis van de reeds geïnventariseerde uit te voeren automatiseringsprojecten, direct uit te voeren plannen op te stellen en de coördinatie van de uitvoering, eventueel de uitvoering zelf, ter hand te nemen;
• deze taak uit te voeren met en/of in nauw overleg met de belanghebbenden en/of betrokkenen bij de projecten;
• de directie tevens te adviseren over de mogelijkheden en aanpak van het realiseren van de gewenste betrokkenheid en kennis bij de medewerkers in het ziekenhuis, over automatisering in het algemeen en voor Dennenoord in het bijzonder.

Over de verdere ontwikkelingen met betrekking tot automatisering in Dennenoord zullen wij u blijven informeren.

P. Swam
Hoofd ekonomische en administratieve dienst

‘HEEFT U BEZWAAR DAT IK ROOK?’ ‘JA INDERDAAD!’

ALS DE O.R. GOED IS, ZAL DE DIREKTIE NAAR HAAR LUISTEREN

Het was onvermijdelijk. Twee nummers geleden lieten we de scheidende voorzitter aan het woord. In het vorige nummer hebben we ruimschoots aandacht besteed aan de installatie van de nieuwe O.R. Een interview met de nieuwe voorzitter moest nu wel volgen. Het duurde enige tijd voordat een afspraak gemaakt kon worden, maar uiteindelijk lukte het.
De heer Vlaanderen stelde er prijs op vooraf de vragen toegestuurd te krijgen. Ik ben daarmee akkoord gegaan, hoewel ik mij realiseer dat een interview op deze wijze wel aan spontaniteit en speelruimte inboet. Achteraf gezien vind ik het ook jammer dat het gesprek, zodra het buiten de vooraf geformuleerde vragen omging, pas echt interessant werd. Helaas kan veel van wat toen gezegd werd niet gepubliceerd worden. Vlaanderen meende dat hij gemakkelijk verkeerd begrepen zou kunnen worden. En misschien heeft hij daar gelijk in, maar voor mij als als interviewer was dit een frustrerende ervaring. Frustrerend omdat dit interview moeizamer tot stand kwam, dan ik had gedacht èn omdat de uiteindelijke tekst ook meer het karakter van een compromis heeft gekregen dan ik gewild. Wel geeft dit alles aan hoe kwetsbaar de positie van voorzitter O.R. blijkbaar is. . . .

• Smid: Wat spreekt u aan in de funktie van voorzitter O.R.?
• Vlaanderen: Tja, zoiets wordt gauw uitgelegd alsof ik deze funktie gezocht zou hebben. Maar zo gaan die dingen niet. Er is overleg geweest. Wat wil je: de A.B.V.K.A.B.O. heeft 6 zetels, het C.F.O. ook. En beide óók nog met precies evenveel stemmen, nl. 185. Toen was het overleg nodig. Vóór de verkiezingen in de raad was er al het één en ander gebeurd.
• Smid: Bij de installatie van de nieuwe O.R. werd ook gewezen op het bijzondere van de positie als voorzitter: hij zou dichter bij het bestuur en de direktie staan dan de andere leden. Hoe kijkt u hier tegen aan?
• Vlaanderen: Wat moet nou met zo’n vraag? Ik denk dat hij is ingegeven vanuit een oude situatie. Vroeger had je de zogenaamde ‘wetenschappelijke staf’ en de ‘stichtingsraad’. Dan was er nog het ‘gewone volk’; er was toen geen O.R.; er was niks. Alleen afstand! Maar tegenwoordig is iedereen gewoon werknemer! En jij en ik doen gewoon ons werk. Maar het kan best zijn dat de achterban ons nog ziet zoals vroeger. Aan de andere kant ben ik als geestelijk verzorger wel gewend om buiten en boven partijen te staan. Vroeger vielen we zelfs rechtstreeks onder het bestuur en niet onder de direktie. Zo’n uitzonderlijke positie hebben we nu niet meer, maar ze is me wel vertrouwd. Geestelijke verzorgers zijn trouwens nog steeds geen lijnfunktionarissen.
• Smid: Van der Steen sprak in de personeelskrant over de onverenigbaarheid van verschillende funkties; in zijn geval: afdelingsleider en voorzitter O.R. Hoe zit dat bij u? Bent u niet bang in situaties verzeild te raken, waarbij ook in uw geval de onverenigbaarheid van  funkties zal blijken?
• Vlaanderen: Nee. Hoe zou dat dan moeten? Ik zit niet in een belangenstrijd, zoals vele anderen op Dennenoord. Als geestelijk verzorger loop ik, denk ik, minder risico’s. Toen de zaak van het aantal geestelijk verzorgers in de O.R. speelde, heb ik ook bewust mijn mond gehouden. Men denkt toch al gauw dat je daar voor je eigen club zit. Ik probeer in de O.R. zoveel mogelijk boven de partijen te staan. Dat wil niet zeggen, dat je niet je voorkeuren hebt. Ik ben niet van ijs.
• Smid: Wat zullen volgens u de belangrijkste zaken zijn waar de O.R. zich de komende jaren mee bezig zal houden?
• Vlaanderen: Instant houden van medezeggenschap (Kort en krachtig!
• Smid: Hoe ziet u de relatie O.R. – achterban? Denkt u de betrokkenheid van de achterban te kunnen vergroten?
• Vlaanderen: Ach, ik denk dat, dat probleem overal hetzelfde is: mensen komen alleen als er wat is, als ze de O.R. nodig hebben. Ik denk dat, dat ook goed is. Wat dat betreft kun je ook niet van een ‘achterban’ spreken. Wat heeft de O.R. in het verleden niet allemaal geprobeerd! Spreekuren en zo, dat werkte toch niet! Natuurlijk moet je, je niet vervreemden van je achterban, maar via je werkwijze moet je trachten iets te laten zien van wat een O.R. betekenen kan.
• Smid: Sommige mensen beweren dat een ondernemingsraad een overblijfsel is van de democratiseringsgolf uit de jaren 60/70. Volgens hen is het hele instituut O.R. achterhaald, omdat er van werkelijke invloed toch geen sprake is. Hoe denkt u hierover?
• Vlaanderen: Jââ. . . . ik heb dit ook wel eens gehoord en niet van de eerste de beste ook! Democratisering als welvaartsverschijnsel. Maar daarmee is het nog niet achterhaald! Wat werkt het allemaal uit? Nou, ik denk dat de O.R. er is, en als het een goede O.R. is, zal de direktie rekening met hem houden. Verder moet de O.R. ‘grote klonters’ in de gaten houden en niet overal op ingaan. Neem nou een probleem als gedwongen ontslag. Dat is toch belangrijker dan wanneer iemand bijvoorbeeld een leiding aanlegt naar de Fazant, zonder dat hij eerst de spelregels allemaal gevolgd heeft.
• Smit: Een O.R. moet niet formalistisch worden?
• Vlaanderen: Precies, een O.R. moet niet op alle slakken zout leggen. Dat zal een achterban ook irriteren, zo van: ze zitten te muggenziften.
• Smit: Wat zal er in vergelijking met het voorzitterschap van Van der Steen in de O.R. veranderen en wat zal zo blijven.
• Vlaanderen: Ik ben geneigd te zeggen: wait and see. Oordelen over voorzitters moeten geschiedschrijvers doen. Maar ik wil wel bekennen dat ik in deze funktie nog moet wennen aan de mensen in de O.R. Het is een groep uit verschillende stromingen en achtergronden. Soms ben ik direkter dan ik wel zou willen. Ik ben uiteraard wel anders dan Van der Steen.
• Smid: Wat verwacht u in de nabije toekomst van de werkers van Dennenoord in relatie tot de O.R.?
• Vlaanderen: Ik denk dat ik in de nabije toekomst steeds meer mensen een beroep op de O.R. doen. mensen komen in de knel en kunnen niet meer weglopen. Vroeger konden ze nog naar elders solliciteren, maar dat ij óók gebeurd. En dan gaan ze naar de O.R.
• Smid: Zo van: O.R. dit moet je even voor me oplossen?
• Vlaanderen: Nee, zeer beslist niet, zo werkt het niet. Iedere werknemer moet zijn problemen in de lijn oplossen. Alleen als iemand daar voor dichte deuren komt, vragen wij: direktie, geef opening van zaken. De direktie is dan onze enige gesprekspartner. We zullen ons verder niet steeds ook inhoudelijk met een probleem bezighouden, wel met procedures. Want zodra je, je als O.R. wél altijd ook met de inhoud gaat bemoeien, sta je zwak. Je kunt niet overal verstand van hebben.
• Smid: Hebt u nog een vraag gemist? Zo van: ik joop dat hij me dat vraagt?
• Vlaanderen: Tjaa. . . .  Nou dit. Misschien denken sommige mensen van, wat moet een dominee nou in de O.R. en dan ook nog als voorzitter! Ik denk dat dit werk voor iedere werknemer oneigenlijk wer is. En net als iedereen moet ook een dominee met beide benen op de grond staan, das gezond voor je funktioneren. Ik doe dat op mijn manier. Trouwens, da lid zijn van de O.R. en optreden al voorzitter is persoonsgebonden en niet funktiegeboden. Dat geldt trouwens voor veel méér funkties op Dennenoord.

Jan Smid

De Nederlandse bevolking is gemiddeld kerkelijker dan het personeel in christelijke psychiatrische ziekenhuizen

HOEZO, CHRISTELIJKE IDENTITEIT?

Hoe lang zal dit nog boven de ingang van het Hoofdgebouw blijven hangen?

HET R.A.P.C.-TEAM ZEGEVIERT

Zaterdag 14 april 1984 was het weer zover. Om 09.00 uur ’s ochtends gingen de poorten van de arena in de Kimme open voor de jaarlijkse finale van het volleybaltoernooi.
De geplande wedstrijd tussen de O.R. en de kombinatie Reehorst/Opleiding werd wegens afwezigheid van de laatsten met overtuigende cijfers gewonnen door de O.R. Dat overkwam overigens alle teams die tegen de kombinatie Reehorst/Opleiding moesten spelen. In de loop van de dag werden 10 partijen in goede sfeer afgewerkt. Menig sportief hoogtepunt viel er te beleven. Zo was gedurende de match O.R. – Centrale keuken de spanning te snijden. De wedstrijd R.A.P.C. – Brandweer kende vele spannende smashes, waar geen houden aan was. Ook de Enk-mensen stonden in hun strijd mer de Brandweer vurig hun mannetje. Helaas gingen zij toch ten onder. De strijd tussen het R.A.P.C. en de Centrale keuken kende een aantal dramatische hoogtepunten uitmondend in een schitterende apotheose.
Lang duurde het voordat duidelijk werd wie uiteindelijk met de eer van deze dagen zou gaan strijken. De Centrale keuken? De Brandweer? Misschien toch het R.A.P.C.? Het laatstgenoemde team kon aan het eind van de dag de beker in ontvangst nemen en volgieten met champagne. Het puntenaantal was dan wel degelijk gelijk aan dat van de Centrale keuken (nl. 12), doch het doelsaldo lag hoger. Opvallend was het dat dit jaar geen enkel team de sterren van de hemel speelde.
Waardering voor de mensen die deze dag georganiseerd hebben. Met name zij genoemd de wedstrijdleiding (ook dit jaar versaagde Wietse Hamstra niet), degenen die het broodje en de soep verzorgd hebben en last but no least degenen die de verstrekking van de alkoholika etc. voor hun rekening genomen hebben.
Op naar het volgend volleybalseizoen!

Frans van Weert

OOK SIGARETTENROOK LAAT BEDRIJFSBRANDWEER UITRUKKEN

Bij velen van het personeel en bewoners zal bekend zijn, dat een aantal van de gebouwen op Dennenoord inmiddels zijn voorzien van een automatische rookmeldinstallatie. Wordt een kleine hoeveelheid rook door de melder opgenomen, dan komt deze installatie in werking en wordt er een signaal doorgegeven op bepaalde punten in het gebouw en tevens bij de telefonist binnen, dan alarmeert deze direkt de bedrijfsbrandweer. Zo’n installatie heeft het voordeel, dat vrij snel een begin van brand automatisch wordt gesignaleerd. Hier tegenover staan echter ook een aantal nadelen. Genoemde rookmelders zijn vrij gevoelig en reageren niet alleen op rook, maar ook op bepaalde gassen, temperatuurverhogingen en rook van tabaksartikelen. Gevolg hiervan is dat de bedrijfsbrandweer vaak wordt opgeroepen voor valse alarmeringen of storingen.
Ter informatie wordt u hierbij een overzicht gegeven, waarvoor en hoe vaak de bedrijfsbrandweer per jaar wordt gealarmeerd.

Alarmeringen bedrijfsbrandweer 1983

Een foto uit 1973 tijdens een ‘Dennenoord-receptie’

IN MEMORIAM THOMAS JAN KERSSIES

Vrijdag 27 april 1984 hebben collega Vlaanderen en ondergetekende, Dennenoord vertegenwoordigd bij de crematie van dominee Kerssies in Lelystad. Kerssies was lange tijd een begrip op Dennenoord en in Zuidlaren, evenals zijn vrouw Ella. Voor oudere bewoners en medewerkers is hij dat nog. Kerssies blijft voor mij de man die me binnengehaald heeft in de wereld van psychiatrie. Ik wil graag een beeld van hem oproepen ter herinnering.
Ik doe dat door kort een overzicht te geven van zijn werk, maar vooral door een impressie te geven van het bezoek dat mijn vrouw en ik kort voor zijn overlijden bij Tom en Ella brachten.
Nadat Ds. Th.J. Kerssies dertien jaar gestaan had in zijn eerste gemeente (Burum – toendertijd voor een kandidaat een grote gemeente), kwam hij in 1946 naar Dennenoord. Hij was hier de enige predikant, later kwamen er anderen bij. Veel was in die jaren anders dan nu, ook voor de geestelijke verzorging; zowel wat betreft de verantwoordelijkheid naar medewerkers en organisaties. Het aantal patiënten was groter, het aantal personeel kleiner. Alles was meer besloten.
Kerssies heeft het werk lange jaren met animo en met oog voor nieuwe mogelijkheden gedaan. Ik heb er niet meer dan het staartje van meegemaakt, maar ben er niettemin door gevormd. Hij bleef tot 1 januari 1967. Toen ging hij – op verzoek van het Centraal Bestuur van de vereniging – naar Vogelenzang in Bennebroek, om daar de geestelijke verzorging opnieuw op te zetten. Na zijn pensionering in 1973, heeft hij nog part-time gewerkt in een nieuw opgericht verpleeghuis in Emmen.
Het valt me nu op, dat hij vaker in nieuwe situaties actief was. Hij maakte ook deel uit van het eerste bestuur van de vereniging van geestelijk verzorgers in ziekenhuizen en van de, eveneens begin jaren zeventig ingestelde, commissie geestelijke verzorging van de Nationale Ziekenhuisraad.
De laatste jaren woonden Ella en Tom in Apeldoorn. Op de dag van de crematie was het net veertien dagen geleden dat mijn vrouw en ik in Apeldoorn op bezoek waren. Dit n.a.v. het 50-jarig jubileum van hun huwelijk en zijn predikant zijn. Ze hebben het feest met kinderen, kleinkinderen en vele anderen met grote blijdschap gevierd.
Wij zijn blij hem nog gezien te hebben. Vooral als je elkaar een aantal jaren niet gezien hebt, stelt zo’n bezoek het beeld dat je hebt, bij. Broos was hij – door zijn ziekte van de laatste jaren – dat wel. Maar tegelijk nog zo helemaal erbij, aan het station om ons af te halen, meelevend, niet oud en blij om je te zien. Wijs vond ik hem ook in zijn levenshouding. Ze waren nog goed ingeburgerd geraakt in Apeldoorn. Hij voelde zich thuis in de kerk (al neem ik – zei hij – nu wel de vrijheid om die collega’s te beluisteren, die me het meest liggen).
‘Je werkt niet mee natuurlijk’ vertelde hij, ‘maar je moet je ogen open houden voor wat je op je weg komt. En dan is er nog genoeg te doen’. Bemoedigend was het. Ik vroeg zijn mening over een uitspraak van een collega, die ook lang in het werk gezeten heeft: ‘Vijfentwintig jaar pastor in de psychiatrie, dat kun je toch eigenlijk niemand aanraden’. ‘Daar heb ik’, zei Tom, ‘nooit last van gehad. Het was mijn keuze – ik liep al colleges in die richting in mijn studententijd’.
De advertentie die zijn overlijden meldde, ademde een geest van dankbaarheid.
We sluiten ons daar graag bij aan.

Simon W.R. Polman

Jenne Berghuis, audio-video medewerker

VEEL VAN WAT IK DOE IS NOG PIONIERSWERK

De functie audio-video-medewerker, is voor Dennenoord een geheel nieuwe functie. In een gesprek met Jenne Berghuis bleek dat hij vooral in de beginfase, maar nog steeds, veel pionierswerk moet verrichten. Hierbij zijn we hem graag een steuntje in de rug.

Jenne heeft een elektronisch-technische opleiding gehad en zich daarin gespecialiseerd in geluid en beeld. Voordat hij bij Dennenoord in dienst trad, heeft hij zes jaar in het bedrijfsleven gewerkt. Als medewerker van de dienst Bouw, Techniek en Cultuur heeft hij een zelfstandige funktie waarin hij op zijn gebied klaar staat voor het personeel en indirekt voor de patiënten. Voorlopig richt hij zich vooral op het videowerk.
Jenne Berghuis zegt daarover: ‘Hoewel je dat in eerste instantie niet zou denken, is het een vrij uitgebreid gebied. Een leek kan misschien denken dat het alleen gaat om het neerzetten van de apparatuur, maar bij het gebruik kunnen veel zaken mislopen en dat gebeurt dan ook nogal eens. De kunst is het, om zoveel mogelijk de problemen die kunnen ontstaan te voorzien en te voorkomen. Zoals altijd klinkt dat in de theorie mooier dan in de praktijk’.
Veel tijd gaat zitten in het promoten. Er zijn zoveel mogelijkheden met video dat het verspilling is het niet te benutten. Jenne hanteert de filosofie, liever versleten apparatuur dan verouderde, want verouderen doet het toch wel en zeer snel.
Jenne vertelt dat er historisch een groep vaste gebruikers is gegroeid. ‘Ik hoop nu ook andere groepen gebruikers te interesseren die om één of andere reden nog niet met video werkten. Daarbij moet de zaak wel realistisch worden bekeken. Het gaat niet om het maken van mooie plaatjes, maar het moet inhoudelijk bijdragen aan de doelstellingen van het ziekenhuis. In ieder geval zijn er aanzienlijke mogelijkheden bij het R.A.P.C. en het Medisch centrum.

Jenne Berghuis achter zijn professionele camera

Er wordt gewerkt met een semi-professioneel systeem. Iets anders dan de bekende systemen die voor de consument op de markt zijn. De betrouwbaarheid is veel hoger en de service is beter. Omdat ook andere instellingen met deze apparatuur werken, is het mogelijk banden onderling uit te wisselen. Jenne geeft nog het advies mee dat de banden goed moeten worden bewaard. Stofdicht, niet te warm en niet te vochtig. De kans bestaat anders dat de banden voorgoed onbruikbaar worden. Hij pleit ervoor, indien de vertrouwelijkheid er niet mee wordt geschaad, de banden in de videokamer in de Kimme te laten bewaren, omdat daar aan al deze eisen wordt voldaan.
Jenne Berghuis: ‘De gebruikers van de video apparatuur zijn volledig verantwoordelijk voor wat zij ermee doen. Ze moeten niet over kabels rijden of er op gaan staan, over- en onderbelichten, de lens in de zon richten, vallen of stoten, ruw behandelen en aan pluggen gaan trekken.
Wat ook gezegd moet worden, is dat men na gebruik de apparatuur veilig moet opbergen of wegzetten. Dus zo maar weglopen na gebruik, is er niet bij’.
Op dit moment zijn er vier video-sets in gebruik. De mogelijkheid is binnenkort ook aanwezig om op verzoek TV-programma’s op te laten nemen. Tevens houd de audio-videomedewerker zich bezig met geluid. Deze werkzaamheden beperken zich tot nu toe tot een eenvoudige vorm van trouble-shooting. Gerepareerd wordt alleen door de vakhandel, omdat ze daarin veel sneller kunnen optreden. Jenne is ook belast met film- en diavoorstellingen. Een wens van onze video-medewerker is een studio. Maar dat is een vraagstuk voor de langere termijn.
Zij er nog vragen over het audio-videogebeuren? Vragen kunnen telefonisch worden gesteld aan Jenne Berghuis van 9.30 tot 12.00 uur en van 13.00 tot 14.00 uur op toestel 577 (b.g.g. tst. 225).
Hij zetelt op kamer 143 in de Kimme.

Bram de Vink

Gebruiker P. den Hartog, duidelijk tevreden over de apparatuur

DE BELEIDSSTAF IS BEZIG MET RASSE SCHREDEN DE ACHTERSTAND OP DE O.R. IN TE LOPEN

FILM A.K.P.

In navolging van de Bosrand heeft nu ook de Acuut Klinisch Psychiatrische behandelfunctie (A.K.P.) een film over de afdeling.
‘We liepen al een tijdje met het idee rond een open dag op de A.K.P. te organiseren, waarbij dan een film over de afdeling vertoond zou moeten worden’, aldus Klaas Veeninga, die bereid was nadere informatie te verstrekken.
Zo’n open dag heeft als doel familieleden en kennissen van de opgenomen patiënten te informeren over het psychiatrisch ziekenhuis in het algemeen en de A.K.P. van Dennenoord in het bijzonder.
‘Door informatie over het psychiatrisch ziekenhuis en haar behandelmogelijkheden te verstrekken, hoop je te bewerkstelligen dat er minder vreemd tegen aan wordt gekeken en het op die manier een summiere bijdrage kan leveren de bestaande vooroordelen te verkleinen’, zegt Klaas verder.
Het is de bedoeling om twee keer per jaar een open dag te organiseren waar de film dan vertoond zal worden.
Hiervoor hebben de patiënten die hun medewerking hebben verleend, toestemming gegeven. Buiten Dennenoord wordt de film dus niet uitgebracht. De film is gemaakt door vrijwilligers, een team van werkloze professionals, genaamd ‘Stand-By’, overigens dezelfde mensen die de Bosrand film hebben gemaakt. De duur van de film is ongeveer een half uur, waarvoor gedurende drie dagen opnames zijn gemaakt.
De inhoud van de film in het kort:
De hoofdpersoon, gespeeld door een verpleegkundige, wordt gedurende vierentwintig uur gevolgd in het wel en wee op de afdeling.
De patiënten spelen de bijrollen, uiteraard in de rol van patiënt.
Alle aspecten van de behandeling worden in de film belicht.
Onder meer komt aan de orde het deelnemen aan de arbeidstherapie, gesprekken met behandelaren, het overleg in behandelteams, etc.
Op deze wijze wordt zo volledig mogelijk een indruk verkregen van de dagelijkse gang van zaken waar de patiënt tijdens het verblijf op de A.K.P. mee te maken krijgt.

Marieke Schokkenbroek

Week lang feestelijke programma’s

RADIO DENNENOORD BESTAAT 30 JAAR

‘Radio Dennenoord’, de huisomroep van het psychiatrisch ziekenhuis Dennenoord, bestaat 30 jaar. Dat willen we zeker niet ongemerkt voorbij laten gaan. Zo’n hoge leeftijd hebben nog maar weinig huisomroepen in het noorden bereikt.
Momenteel zijn er wekelijks vijf radioprogramma’s en één maandelijkse vier uur durende zaterdagavond-uitzending. Ook is er een actualiteitenredactie, die in enkele programma’s nieuwsflitesen uitzendt. Voor dit alles zorgen 16 medewerk(st)ers, die allen vrijwillig hun bijdrage leveren.
Vanaf 1981 werd een grote groep bewoners bij het radiogebeuren betrokken. Radio Dennenoord is dus ook een omroep voor bewoners door bewoners.
Het 30-jarig bestaan vieren we in mei 1984 en wel van 19 t/m 25 mei. Alle programma’s zullen dan een feestelijk tintje hebben.
Op woensdag 23 mei is er vanaf 9.00 uur een 24 uur durende marathon-uitzending.
Van het verleden weten we niet zoveel meer. Er is natuurlijk wel wat bewaard gebleven. We laten tijdens de marathon-uitzending elk uur, twee fragmenten van vroeger horen, telkens op vaste tijden. Tussen 10.00 en 17.00 uur zullen vele oud-medewerk(st)ers aan Radio Dennenoord bij de uitzending aanwezig zijn er er aan meewerken. De Studio zal voor deze ene keer in de hal van het Trefcentrum de Kimme zijn opgebouwd. Zo hopen we dat in die zeven uur, 30 jaar radio Dennenoord zal herleven.
De vele oud-medewerk(st)ers zullen ook met elkaar willen bij- en napraten. Daarvoor is ook in het tRefcentrum de Kimme, de gehele dag de gelegenheid. Op deze wijze zal op 23 mei ook een reünie plaatsvinden.
Cabaretvereniging ‘TILT’, vier jaar geleden in Dennenoord begonnen, zal ook één uur uitzending verzorgen en wel van 17.00 en 18.00 uur. Dit programma zal tussen 23.00 en 24.00 uur herhaald worden.
Op de avond zal tussen 18.30 en 23.00 uur een jubileum-opdrachtenspel gespeeld worden met alle afdelingen in Dennenoord. ‘S Nachts spelen we met de nachtdiensten een radio-yahtzee-spel en in de laatse uren van de marathon-uitzending, wordt de platenkeuze van alle radio-medewerk(st)ers ten gehore gebracht.
We hopen met deze jubileum-uitzendingen steeds meer luisteraars aan ons te binden.

Met vriendelijke roeten,
namens de radio-commissie,
Frans Diemers

R.A.P.C.-Dennenoord, een ontwikkeling

EEN VOORPOST IN GRONINGEN?

Voordat u op deze vraag ja of nee gaat beantwoorden, wil ik, voor zover dat nodig is, het begrip voorpost toelichten en mijn mening erover geven.
Het psychiatrisch ziekenhuis is de laatste decenniën sterk veranderd. Het is weliswaar een geleidelijke verandering, echter het lijkt erop dat er een versnelling komt in deze verandering, alsof er iets ingehaald moet worden. Terwijl vroeger veel meer patiënten verbleven in het ziekenhuis en er minder mutaties waren, is het aantal opgenomen patiënten sterk verminderd en daar tegenover, het aantal opnames, ontslagen en overplaatsingen sterk gestegen. Veel meer mensen zijn kortdurend opgenomen.
Zijn onze behandelmogelijkheden verbeterd? Is de maatschappij toleranter? Of ligt de oorzaak in een groter respect voor de vrijheid van het individu? Daarnaast is het contact tussen werknemers en mensen buiten het psychiatrisch ziekenhuis sterk toegenomen. Onder anderen het contact met verwijzers, andere klinieken, familieleden en ontwikkeling van extra- en semimurale activiteiten zoals polikliniek en dagbehandeling.

Een ander jasje
Het een en ander betekent, dat genoemde ontwikkelingen vragen om een ander jasje. Op het Dennenoord terrein was dat in de afgelopen jaren te zien. De hekken gingen weg, gebouwen werden gesloopt en nieuwe bouwsels rezen uit de grond. Allemaal echter in Zuidlaren, want is het logischer om in verband met sommige activiteiten daar te bouwen of te huren, waar patiënten vandaan komen. De patiënten die voor behandeling uit Zuidlaren worden aangeboden zijn sterk in de minderheid vergeleken met plaatsen als Groningen, Hoogezand en Leek.
Vanaf 1 januari 1980 hebben de psychiatrische ziekenhuizen in het Noorden de drie noordelijke provincies verdeeld in verantwoordelijkheidsgebieden per ziekenhuis. Deze regeling houdt in, dat in een verantwoordelijkheidsgebied het betreffende ziekenhuis verplicht is bij een noodzakelijke acute opname patiënten op te nemen of een opname elders te regelen.
Het merkwaardige is, dat Dennenoord ligt in de uiterste punt van zijn eigen gebied. Ten aanzien van verschillende afdelingen is dit echter geen probleem, echter wanneer het gaat om poliklinische behandeling, crisisinterventie, dagbehandeling en hostel is het een ongunstig en voor sommige mensen een onmogelijke plaats (Zie kaartje).
Voor deze functies is het juist belangrijk om goed bereikbaar te zijn voor patiënten en belangrijke betrokkenen. Zo komen we op de voorpost. Een vooruitgeschoven post van Dennenoord in de stad Groningen; een multifunctionele eenheid, waarin met name bovengenoemde functies gevestigd zijn.
Sommigen zullen zeggen: je hebt toch in de stad Groningen al poliklinieken, de Psychiatrische Universiteitskliniek en de S.P.D.? Moeten deze instanties dit werk niet meer of beter dan nu doen? Een feit is dat er al zeer lange tijd een polikliniek is in Zuidlaren en er al jaren op Dennenoord mensen worden aangeboden voor een kortdurende opname, ook uit de stad Groningen, ondanks de aanwezigheid van een crisiscentrum aldaar. Duidelijk is in ieder geval, dat het project van de voorpost kans van slagen heeft en zinvol is, wanneer er overeenstemming is tussen Dennenoord en de andere instanties in de stad Groningen. Deze besprekingen zijn intensief gaande en hebben hier en daar reeds geleid tot concrete plannen.
Naar mijn overtuiging komt de voorpost er en is dat een goede zaak. Tenminste als we met elkaar vinden, dat we groeien naar een volwaardige psychiatrisch centrum in de letterlijke betekenis van het woord. Het ministerie en de inspectie zijn enthousiast over dit plan. De cliëntenbond pleit voor een dergelijke ontwikkeling. Patiënten klagen vaak over de slechte bereikbaarheid van Zuidlaren.
Wat vinden de Dennenoord-medewerkers van een voorpost in Groningen?

Wim Bloemers

Overzicht verzorgingsgebieden

SPIEGELS

Een oude kapsalon in het Economiegebouw; vier overgebleven wastafels, waarvan de kranen niet meer werken; gordijntjes, waar eens de spiegels hingen. In het gat in de vloer, waar vroeger de afgeknipte haren in gingen, liggen nu bladeren, peuken en snoeppapiertjes.
Toen ik er gisteren langs liep, zag ik er vier jonge mensen vertoeven, naar ik later hoorde, economiestudenten werkend aan een stage-opdracht.
Vanmorgen zag ik dat één van hen een gordijntje opzij schoof. Ze keek alsof ze niet zag, dat er geen spiegel meer hing. In gedachten kijkend naar het hout dat achter het gordijntje was weggekomen, stak ze langzaam haar wijsvinger in de neus, om daar heel nadrukkelijk een ongerechtigheid weg te halen en het daarna met de nagel van de duim weg te schieten.
Ik liep in de richting van de Ontmoetingskerk en vroeg mij af waarom de spiegels daar waren weggehaald. Dat had nooit mogen gebeuren, al was het alleen maar om te beseffen, bij het verwijderen van een neuspeukje, dat al die patiënten die starend en velen van hen misschien wel angstig, voor die spiegel hebben gezeten, met je meekijken.

Sedo

Directiebesluit 82. In haar wijsheid heeft onze directie beslist over de bouwkundige capaciteit in de gemiddelde bezetting over 1984. In alle voortvarendheid was dit besluit gedateerd op 13 april 1984. Ook de top van ons ziekenhuis werkt blijkbaar hard. Aan dit besluit zijn, ongetwijfeld, de nodige vergaderingen en adviseringen voorafgegaan. Lieden die altijd dachten dat de capaciteit van een gebouw reeds bij bouw of verbouwing vaststaat, kunnen nu hun ongelijk bekennen. Over zoiets wordt beslist!
Evenzo de gemiddelde bezetting. Dennenoord is zo voortvarend dat dit nu al over 1984 is vastgesteld. Ongetwijfeld is deze procedure een hele verbetering t.o.v. vorige jaren, toen dit pas achteraf bekend werd. En. . . . het biedt perspectieven! Heeft uw afdeling het hele jaar volgezeten, dan kunt u in de laatste 3 maanden van het jaar alle opnames weigeren, of u zult mensen moeten ontslaan.
Of, al het hele jaar door wat stilletjes is, zult u de laatste maanden alles en iedereen moeten opnemen, desnoods uzelf, immers, een directiebesluit dient uitgevoerd te worden!
Het is een goede zaak dat ons instituut bestuurd wordt door mensen die met een snelle besluitvorming op alle niveaus de problemen voor blijven en kunnen oplossen nog voordat ze ontstaan: no-nonsens zogezegd.
Laten we hopen dat nog vele soortgelijke besluiten zullen volgen, b.v.: het aantal te verstrekken maaltijden in 1984, het aantal te breien truien, of, beter nog, het vaststellen van het aantal te overlijden bewoners in 1985. Pas dan is een echt planmatig beleid mogelijk, waar ons kabinet Lubbers nog een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Zij zouden b.v. het werkloosheidspercentage over de komende jaren kunnen vaststellen per kabinetsbesluit.
Moge directiebesluit 1983-100 de basis vormen voor dit vooruitziende beleid.
En dat jaarplan? Ach, dat wordt dan overbodig.

J. Last

KERKDIENSTEN in de Ontmoetingskerk

• 3 juni 1984, 9.30 uur: Ds. W.M. van Lynden; 19.00 uur: Ds. W.M. van Lynden
• 10 juni 1984, 9.30 uur: Pinksteren: Ds. J.W. Vlaanderen; 19.00 uur: Ds. J.W. Vlaanderen
• 17 juni 1984, 9.30 uur: Ds. S.W.R. Polman; 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman
• 24 juni 1984, 9.30 uur: Gastpredikant; 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman