1984-07 – Personeelskrant Dennenoord – 12e Jrg. No. Augustus

PERSONEELSCENTRUM OOK VOOR PATIËNTEN

Het is alweer ruim anderhalf jaar geleden dat het personeelscentrum werd opengesteld voor de patiënten. Eén en ander is niet zonder slag of stoor verlopen; heftige discussies tussen voor- en tegenstanders moesten plaats vinden voordat de directie het licht op groen zette (directiebesluit nr. 61). De voorstanders meenden dat door een openstelling van de Schakel de integratie zou worden bevorderd en de discriminatie verminderd. De tegenstanders waren van oordeel dat de functie van de Schakel, n.l. ontspanning t.b.v. de werknemers zou worden aangetast. We vroegen ons af hoe het met de integratie in de Schakel gesteld is na anderhalf jaar ervaring.

We vragen onszelf dat we werk en pauze gescheiden kunnen houden. Mogen we dat van patiënten verwachten? Als ik in therapie ben is mijn therapeut Jansen en de mens Jansen één en dezelfde. . . .

Niet iedereen gelukkig
Onder degenen die hun maaltijd gebruiken in de Schakel zijn toch regelmatig geluiden te horen die doen vermoeden dat niet iedereen even gelukkig is met de huidige situatie. Toch bleek ons dat verschillende mensen veel aarzelingen hebben om hun mening aan de openbaarheid prijs te geven. Wat is dat toch voor een schroom die, die mensen hebben? Zijn ze soms bang voor reactionair of behoudend door te gaan als openlijk laten merken met de huidige situatie niet erg ingenomen te zijn? Want dat het leeft onder de Schakelbezoekers is wel duidelijk. Chris Raatgever, die toegaf niet dagelijks aanwezig te zijn in de Schakel, meende wel te kunnen vaststellen dat het met de integratie maar matig gesteld was. De patiënten zitten afzonderlijk en het personeel houdt zich voornamelijk met elkaar bezig. Toch is hij nog steeds van mening dat het een goede zaak is als er drempels in de toegang tot bepaalde (openbare) ruimten worden opgeheven. Het personeel van de Schakel liet weten dat het gedrag van de patiënten maar zelden tot problemen leidt. Bovendien is er afgesproken om zoveel mogelijk dezelfde gedragsregels te hanteren als die welke in de ‘gewone’ horeca gelden.

Gehoord: , als ik openlijk zeg dat ik liever niet met de patiënten eet, ben ik bang dat ze me voor reactionair uitmaken. Of zeggen dat ik niet in een psychiatrisch ziekenhuis hoor te werken als ik hier tegen ben’.

Gewone burgers
In het begin moesten enkelen de toegang worden ontzegd; nu is dat niet meer nodig. Over het algemeen tracht men de patiënten dus zoveel mogelijk als gewone ‘burgers’ te behandelen, zonder van het personeel van de Schakel een bepaalde ‘psychiatrische deskundigheid’ te verlangen. Lammert Weggemans stelt ook vast dat personeel en patiënten gescheiden zitten.
Bovendien meent hij dat veel personeel het Personeelscentrum ’s avonds mijdt omdat er patiënten komen.

Lammert Weggemans. Weinig problemen met de patiënten. Een enkele haalt je soms het bloed onder de nagels weg.

Het probleem zit blijkbaar niet in de ‘overlast’ die patiënten mogelijk door hun gedrag zouden geven. Veeleer voelen diverse personeelsleden – en zeker het zogenaamde direkt patiëntgebonden personeel – zich niet ‘vrij’ van hun werk als ze gedurende hun pauze of andere vrije uren met patiënten worden geconfronteerd. Zeker als het om mensen gaat met wie ze in hun werkuren een ‘behandelrelatie’ hebben. Dit probleem is veel ingewikkelder dan het lijkt. Wat te denken van het volgende.
Aan de ene kant is een team van behandelaren met een patiënt bezig alcoholproblemen op te lossen, terwijl de patiënt zo dicht bij de afdeling tegen een gereduceerd horeca-tarief alcoholica kan aanschaffen.

Samen eten in de Schakel. Prachtig die integratie, allemaal gelijk. Of niet? Blauwe bonnen, gele bonnen. . . .

Interacties
Hoe reageer je daarop als behandelaar als je dit ziet in je middagpauze, wetend welke interacties er optreden met de medicatie?
Kortom een behandelaar die eet in de Schakel legt zijn verantwoordelijkheid daarmee niet van zich af. En is het ethisch verantwoord om die gegevens te gebruiken in een therapeutische setting met zo ’n patiënt?

Patiënt X vertelde mijnheer Y hoe vreselijk hij in zijn jeugd is gekweld. Mijnheer Y luistert, voelt zich erg betrokken. Tien minuten later in de Schakel. Mijnheer Y komt zijn collega’s tegen, wil zich afreageren, maakt plezier. Patiënt X, aan de andere kant van de bloembak ziet dit stilletjes aan, voelt zich verneukt. . . .

Bram, Marieke en Jan

VAKANTIE: EEN BEVRIJDING OF EEN OPGAAF?

Nek aan nek race

VERKIEZING VOORZITTER VAKGROEP AKTIVITEITENBEGELEIDING

Nadat de diverse vakgroepen een plaats hebben gekregen in de Dennenoord-organisatie, was het tenslotte de beurt aan de vakgroep aktiviteitenbegeleiding. Na een lange periode van overleg tussen de ingestelde begeleidingscommissie en de directeur patiëntenzorg over de doelstellingen en het gewenste funktioneren, is er tenslotte een vakgroepsreglement tot stand gekomen. Een voorwaarde om met de vakgroep te kunnen beginnen.
Een eerste stap was de verkiezing van een voorzitter die de vakgroep moet gaan leiden op de weg naar onder meer het vergroten van de kennis en deskundigheid van de leden van de vakgroep.

Voorlopig resultaat
Kortgeleden werd het resultaat van de gehouden verkiezing in de Schakel bekendgemaakt. Het tellen van de stemmen was openbaar, doch we troffen alleen de leden van de verkiezingscommissie aan. Met grote ernst en nauwgezetheid werden de stemmen geteld. Het resultaat kon nog slechts voorlopig zijn.

Nog geen uitslag mogelijk
Overeenkomstig de regels van het vakgroepreglement bleek het niet mogelijk een voorzitter aan te wijzen. Geen der kandidaten haalde de kiesdeler. Het beste kwamen de heren Twickler en Oving uit de bus. Na de vakanties zal in een tweede ronde uitgemaakt worden wie van de beide kandidaten uiteindelijk het voorzitterschap zal gaan bekleden.

Bij het ter perse gaan van de krant, kwam ons ter ore dat Bert Twickler tot voorzitter is gekozen.

GEEF ROKER HUN RUIMTE, NIET-ROKERS HUN RECHT!

STUDIEDAGEN VOOR PREDIKANTEN, PRIESTERS EN RAADSLIEDEN

Schapekaas en slecht weer

SCHAAPSCHEERDERSFEEST DE STIEP

Ondanks het koude en winderige weer zijn er nog heel wat Dennenoorders gesignaleerd bij het schaapscheerdersfeest eind juli 1984, van het zich achter Dennenoord gevestigde landbouwkundig werk- en studiecentrum, de Stiep.
Dat het scheren van schapen een goede lichamelijke conditie vraagt, bleek wel uit de rood aangelopen en bezwete hoofden van de, de tondeuze hanterende, scheerders.
Twee deelnemende jonge vrouwen bleken dan ook nogal wat moeite te hebben met het in de goede houding krijgen van de schapen. Door het slechte weer moesten de nog te scheren schapen met een groot zeil worden overdekt, omdat de natte dieren anders niet meer te scheren zijn, aldus de aanwezige Stafdirecteur de Graaf, die nauw bij het centrum betrokken is.

Melkschapen
De Stiep houdt zich bezig met het fokken van melkschapen. De 25 schapen en een ram die vorig jaar werden gekocht voor een nageslacht van vijftig lammeren. Omdat het melkschapen zijn, is de grootte van de uiers omgekeerd evenredig aan het vlees. Het zien van de geschoren schapen wekte dan ook niet direct de behoefte aan een te nuttigen van een sappige lamsrug. Het proeven van de schapekaas maakte dat en de regen en wind weer goed. Met de Zuidlaarder dorpsdominee Span, die zich aktief inzette met het bijsnijden van de hoeven der schapen en die initiatiefnemer van het projekt is, zal het wel Deo Volente lukken. Gezien de grote belangstelling voor de cursus schaapscheren die kortgeleden in Schipborg gehouden is, valt te verwachten dat deze vorm van vrijetijdsbesteding een opmerkelijke vlucht zal nemen.

Bram de Vink

Eén der vrouwelijke scheerders in aktie. Op de achtergrond wachten schapen goed overdekt op hun beurt

AFSCHEID JAN PRONK

‘Nacht?’, zei de zon, ‘nooit van gehoord!’
Onder dit motto – geleend van de Vlaming Karel Jonckheere – namen we op 26 juni 1984 in kleine kring afscheid van de heer J. Pronk, sinds 1969 assistent in de Centrale keuken.
Een motto waaruit het vertrouwen spreekt dat Pronk met zijn zonnige natuur er best in zal slagen het kontrast tussen een ‘arbeidzaam bestaan’ en een ‘leven in ruste’ te hanteren.
Op vrijwel hetzelfde tijdstip waarop hij in aanmerking kwam voor en gebruik wilde maken van de mogelijkheid tot vervroegde uittreding, bleek de W.A.O. net iets sneller te zijn. Gelukkig constateerden wij dat dit de heer Pronk geenszins heeft ontmoedigd.
Met oprechte dank voor zijn jarenlange inzet, wensen wij het echtpaar Pronk alle goeds in de komende en naar wij hopen nog vele jaren.

Chr.J.L. Raatgever
Hoofd civiele dienst

De heer Pronk en zijn vrouw, rechts de heer Raatgever

ACTIEVE SPORTERS GEVRAAGD

Zoals velen van jullie waarschijnlijk gelezen hebben, moesten wij ons terugtrekken voor deelname aan de sportdag te Beilen.
Reden: gebrek aan belangstelling!!!
Er jammer, met name voor de actieve sporters die hierdoor een dag, waar ze zich op voorbereid hadden, de mist in zagen gaan. Voor het organiserende ziekenhuis was het ook vervelend daar deze alles voorbereid hadden en nu het schema om moesten gooien. Een zeer trieste zaak dus.
Eigenlijk kunnen we concluderen dat de laatste jaren de belangstelling aanzienlijk terugloopt.
Er zijn nu twee mogelijkheden:

• we kunnen besluiten niet meer mee te doen aan de sportdagen, m.n. die van de noordelijke ziekenhuizen
• of ermee doorgaan en er voor zorgen dat er volgend jaar genoeg deelnemers zijn

Daarom een oproep aan alle sporters die toch graag volgend jaar weer mee willen doen. Vind je dat we er mee door moeten gaan? Neem even contact op met ons, zodat we weten waar we aan toe zijn.

Sportraad S.O.P.

DENNENOORD KRETOLOGIE

Ieder soort werk heeft zo haar eigen specifieke uitdrukkingen. De psychiatrie kent er verscheidene: mensen gaan met dingen om, hanteren regels, wordt structuur geboden, brengen dingen in therapie, raken een stuk gevoel kwijt, zijn overal (of nergens) voor gemotiveerd, moeten kriteria bedenken, enz. enz. Voor een buitenstaander abacadabra.
Maar Dennenoord heeft daarnaast nog zijn eigen uitdrukkingen. Hebt U wel eens gehoord van def.-lijsten? Of van een I.B. klimaat? Wat te denken van P.V.+?
Nee, het heeft niets met kaas te maken en evenmin iets met één onzer afdelingsleiders. Weet U trouwens wat het ‘sturen’ van patiënten of bewoners betekent? Ingewijden vertellen dat het met niet laten plassen te maken heeft.
Die afdelingen kennen ook stuurtijden (naast stuurgroepen natuurlijk). Op de Enk zijn mensen niet meer verdrietig, maar zitten in een dep. Een P.O. kan wel 3 verschillende onderzoeken inhouden. Misschien dat we die in de toekomst kunnen aanduiden met P.O.I, P.O.II of P.O.III. Om verwarring te voorkomen, voor alle duidelijkheid dus. Zou een Dennenoord woordenboek voor nieuwe werknemers zo langzamerhand niet te overwegen zijn? Na onderlinge afstemming, als iedereen op één lijn zit, na iedereen gehoord te hebben, het liefst na consensus bereikt te hebben, uiteraard.

Ina, Marieke en Jan

KERKDIENSTEN in de Ontmoetingskerk

• 2 september 1984, 9.30 uur: Ds. O.C. Broek Roelofs; 19.00 uur: Ds. J.W. Vlaanderen
• 9 september 1984, 9.30 uur: mevr. J. Hulzenga; 19.00 uur: Ds. S.W.R. Polman
• 16 september 1984, 9.30 uur: Ds. W.M. van Lynden; 19.00 uur: Ds. W.M. van Lynden
• 23 september 1984, 9.30 uur: Ds. J.W. Vlaanderen; 19.00 uur: Ds. J.W. Vlaanderen
• 30 september 1984, 9.30 uur: Ds. A. van Zuylen; 19.00 uur: Ds. W.M. van Lynden

Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot Mij gekomen (Matthéus 25)

AANGETROFFEN

Aangetroffen op het buro van één der secretaresses (even typmachine uitproberen)

• 3-dienst (nieuwe stijl) van Truus.
  • 08.00 uur: Truus haalt de mensen uit bed, trekt ze de dekens van het lijf en scheurt ze er uit met huis en haar.
  • 08.15 uur: Truus gooit iedereen een natte washand om de oren en smijt een stuk zeep er achter aan.
• Sinds de oprichting van de Reehorst, was er elke woensdag een teamvergadering, waarin zowel beleids- als behandelzaken aan de orde kwamen. Het oudste team van Dennenoord!
  • Omziende in verwondering beschreef een arts-assitent deze vergadering als een groots wekelijks gebeuren, waarin heel veel kabouters uit het grote dennebos in een grote kring bijeenzaten, van de eikeltjeskoffie genoten en tegen elkaar de diepzinnige woorden, rabarber, rabarber uitspraken. (Uit het jaarverslag 1983 van de Reehorst).
• Nu alle leden van onze therapeutische woongemeenschap momenteel in balans zijn, is er weer een plaats voor een ongelukkige, waar wij ons bovenop kunnen storten om hem/haar te ondersteunen in het ontwikkelen en integreren van studie, werk, creativiteit en wonen. (Uit: de bescheurkalender)
• Er dienen twee separeerkamers in de Borgwal te worden geïnstalleerd. Daarnaast is enig achterstallig onderhoud gewenst. (Uit de nota van G. Westrik ‘Verhuisplannen naar aanleiding van kapaciteit 1985’)